Day 19, vertrek Hoi An en treinreis naar Binh Thuan

Vandaag rustig opstaan, ontbijtje en daarna even het zwembad in. We pakken onze spullen in en nemen de taxi naar het mooie plekje op het strand. Hier gaan we ons vanmiddag opladen voor de pittige treinreis die ons te wachten staat. Helaas voor Olivier wordt hij niet lekker en moet flink overgeven. Aangezien we lekker in de schaduw zitten met een windje maken we een lekker plekje voor hem en slaapt hij een hele tijd. Fleur past zich daar ook graag bij aan en ligt lekker naast hem. Wij genieten van zon, uitzicht en lekkere cappuccino. Aan het eind van de middag gaat het steeds minder met Olivier en nemen we de taxi terug. Hij kan echt niets binnen houden en we zijn alert op uitdroging. Onze gastvrouw Flower is erg bezorgd over Olivier en ze raadt ons aan naar het hospitaal te gaan. We besluiten eerst naar de apotheek te gaan. We hebben wel pilletjes maar die helpen hem niet en hij moet vocht binnen krijgen. Flower gaat met ons mee voor de vertaling. Je weet nooit waar we anders mee thuiskomen. We krijgen medicijnen en een flesje vocht met zout. Flower maakt voor ons nog een klein hapje en dan gaan we de taxi in naar Da Nang gewapend met plastic zakken en een gewaarschuwde chauffeur. Hij rijdt heel rustig en Olivier kan languit dus dat valt mee en het gaat goed. We moeten naar Da Nang een stad waar veel Russen en Chinezen komen. Wat een stad is dat zeg, al ver van te voren de meest grote, luxe resorts met inderdaad een chinees tintje. Eenmaal in de stad is het mega druk, we zijn even kwijt dat we in Vietnam zijn. Leuk om gezien te hebben vanuit de taxi, maar niets voor ons. Bij het station komt er gelijk een opdringerig type naar ons toe die onze tassen wil meenemen, als ik zeg geef mij zelf die kar maar zegt hij dat kan niet je moet betalen. Dan trekt Fleur de tassen er gelijk af en zegt dat doen we zelf wel. De trein blijkt vertraging te hebben dus we moeten nog wel even wachten en zoeken een plekje. Voor Olivier maken we een plekje om te slapen. Helaas gaat het wel weer mis met hem hij heeft het flink te pakken. Maar Sophie vindt al snel een dweil en als volleerd interieur verzorgster, en met de nodige aanschouwende blikken, zorgt ze ervoor dat het hier nog nooit zo schoon is geweest. Vlak voor onze trein aankomt komt er een andere trein en het is een grote chaos in de stations hal. Na navraag bij Nederlanders, want de Vietnamezen zeggen ook hier allemaal Yes op alles, blijkt het de Trein naar Hanoi te zijn en die hebben wij zegmaar niet nodig als we naar het zuiden gaan. Dan 10 minuten later is daar onze trein en als we de coupe binnenstappen is het even slikken. Different cookie zegmaar. Een grote chaos van mensen, tassen, dekens en als enige westerlingen voelen we ons best bekeken. Uitdaging 1, waar zitten we en er zit iemand op onze plek, gelukkig die kunnen we hebben 😉, uitdaging 2 hoe krijgen we 5 backpacks in de bagagerekken als de trein begint te rijden en er mensen in het gangpad liggen te slapen. Als we eenmaal zitten begint de uitdaging pas echt als we ons realiseren dat dit de komende 14 uur onze uitvalsbasis is met weinig tot geen uitwijkmogelijkheden. Ik zie ze denken mam waar heb je ons nu gestopt, maar laat het maar even.... Olivier slaapt gelukkig snel. De lichten gaan al snel uit, de meiden hebben Netflix en als enige luxe in deze chaos een stopcontact, Remco leest een boek en ik ga lekker tegen Olivier aanliggen. Wat een kanjers zijn het toch. Ineens schrikken we op als er een wekker gaat, het is een uur of 00.00 en niemand begrijpt waar het geluid vandaan komt en eigenlijk maakt niemand zich er ook druk over. Na ruim een kwartier vindt iemand de bron, een ouderwetse wekker die aan de muur hangt, natuurlijk logisch toch??!!, doet hem rustig uit en we slapen weer verder. Dan opeens om 2.00 uur komt er een familie, 10-man sterk, binnen en dat ontgaat niemand dan kun je nog beter een wekker hebben. Het is wederom een grote chaos, ze schreeuwen tegen elkaar, alle lichten gaan aan en ze storen zich er niet aan dat er tot zojuist zo een 60 man in het treinstel lagen te slapen. Je hoort ook geen Vietnamees klagen dus het zal wel aan ons liggen. Wat een kippenhok met oma die op de hoogste stok zit en wel even bepaalt waar iedereen moet gaan zitten, opa besluit in het gangpad te gaan liggen wat ik in dit geval wel begrijp. Na een half uur is de rust wedergekeerd. Uitdaging 3, of waren we inmiddels al verder want zo voelt het wel, is als Olivier naar de wc moet. Gewapend met wc rol het gangpad door over mensen heen stappen en proberen je ergens aan vast te houden en niet aan iemand. We bereiken de wc en dit is wel een hele grote uitdaging. Gelukkig hoeft Olivier alleen te plassen. Zelf ga ik ook maar even en beloof mijzelf daarna geen slok meer te nemen in deze trein. Na een pittig nachtje worden we wakker van het eten wat langskomt en dan met name de geur die langskomt. We kijken elkaar aan en hebben onafhankelijk van elkaar al besloten hier niets te eten. We hebben wat kaakjes en yoghurtjes en dat is voor nu helemaal goed. Ze blijven ons in de verleiding brengen, rijst, vlees, gedroogde etenswaren, fruit, snoep, vis, hele maaltijden, eau de cologne alles blijft voorbij komen de hele morgen. Als we stoppen bij Nha Trang een grote badplaats komen er allemaal vrouwtjes de trein in rennen om eten te verkopen. Dit gaat erg gehaast en is grappig om te zien, ze hebben maar weinig tijd. Als er een man binnenstapt die nogal aan de maat is zeg maar ontstaat er een grappige situatie waarbij een groot deel van de coupe in lagen uitbarst. De man is bezig met zijn bagage, en aangezien hij maar net in het gangpad past en niet erg flexibel is in zijn beweging, als het fluitje gaat. Achter hem komt een klein vrouwtje aanrennen die met haar handelswaar weer naar buiten wil, echter ze probeert het links en rechts en weer links maar kan niet langs hem. Hij heeft geen flauw benul dat er iemand achter hem staat die steeds ongeduldiger wordt .... Dan opeens ziet ze een gaatje en gaat er als een speer onder zijn schouders vandoor net op tijd. Een leuke onderbreking tijdens een lange rit. De trein raast alsmaar door van station naar station ik kom op plaatsen waar ik nooit ben geweest. Kilometers spoor schieten onder mij door.. goodmorning beautiful and suny South Vietnam.

Natalie