Day 27, birthday and shopping

Vandaag verjaardag en de laatste volle dag in Ho Chi Min city. Ook de dag voor het doen van de inkopen. We hebben vernomen dat we bij Saigon Square moeten zijn voor de “niet van echt te onderscheiden” tassen, schoenen, brillen en nog veel meer. Dat belooft wat want de dames hebben er wel zin in en hebben genoeg wensen. Olivier heeft er iets minder zin in, maar als hij schoenen uit mag kiezen wordt ook hij enigszins enthousiast. In de ochtend ga ik eerst even lekker lopen op de loopband. Heerlijk daar was ik echt even aan toe. Ook Remco draait zijn programmaatje af in de sportschool. Dan het vertrouwde ontbijtje. Wat zal het wennen zijn om straks weer boodschappen te doen en te koken. Dus we nemen het er nog maar even van. De kleine pancakes en eitjes in hart vormpjes zijn hier erg lekker. Ook het uitzicht over HCM blijft bijzonder mooi. Het is weer een lekkere zonnige dag. Dan op stap naar de winkels. Eenmaal aangekomen in het winkel centrum vallen de ogen al snel op schoenen en beginnen de stevige onderhandelingen. Ja het valt nog niet mee om de goede maat te vinden en elk nieuw paar wordt doorgebeld en met de scooter gehaald. Het gaat er hectisch aan toe en we willen 3 paar kopen, maar eerst zeker weten dat ze goed zitten en dan onderhandelen, de verkopers willen liever eerst weten of je koopt, voordat ze weer een ander paar laten komen. Uiteindelijk na veel getouwtrek zijn we er uit en de verkoper heeft het wel gehad met ons. Score, fleur heeft 2 paar en Olivier 1 paar schoenen. Zo nu is het tijd voor koffie en gebak bij onze boulanger Paul waar we in Frankrijk ook graag komen. Deze hebben we gespot in het winkel centrum aan de overkant, zeg maar van de echte dingen. We genieten van heerlijk gebak en lekkere cappuccino. Wel even lekker zeg! Intussen hebben we wat gedoe met het pinnen. De pas van Remco wordt geweigerd en de creditcard wil ook niet meer. Net nu we zoveel op het oog hebben. Gelukkig nog genoeg om te shoppen, maar vanavond heb ik wel een mooi restaurant gereserveerd als afsluiting dus dat wordt nog even spannend. Sophie heeft haar zinnen gezet op Nike’s maar het is ons nog niet gelukt om de gewenste prijs te krijgen. De verkoopster heeft het gehad met ons als we voor de tweede keer terugkomen, zij heeft de mooiste schoenen dat maakt het lastig. Toch zijn we eigenwijs en gaan we weer weg. Een Nederlandse met Vietnamese roots geeft ons tips over het onderhandelen. Later gaan de kids alleen terug, al is Sophie bijna bang van haar geworden, en dan lukt het hun voor een oké prijs. Top allemaal geslaagd! Alleen Remco lukt het maar niet om een portemonnee te vinden waar nog kleingeld in kan. Van de kids mag ik een mooie tas uitkiezen, alleen we kunnen niet meer pinnen. Dus kijken of het morgen nog lukt. Nu eerst naar het hotel om te kijken of ik nog kan pinnen met mijn pas en het lukt dus we kunnen uit eten. We hebben een sfeervol Vietnamees restaurant gereserveerd met live muziek in een prachtige omgeving met super aardig personeel en ja ja heerlijke witte wijn. Ons wordt aangeraden verschillende gerechten te bestellen en die gezamenlijk te eten want het is allemaal lekker en dat is ook inderdaad zo. De fresh en fried springrolls, gekarameliseerde tofu, spicy spare ribjes, diverse groenten, kip met cashew nootjes en Claypot rijst. Wat een genot. Alles gaat op. En daarna volgen nog heerlijke toetjes. Tijdens de maaltijd delen we met elkaar alle hoogtepunten van de afgelopen 4 weken, wat was grappig, cool, spannend, afzien, vies, lekker echt alles komt aan bod. Van Buffels naar struisvogels, treinen, bussen, scooters, kwallen, honden, shoppen, veel lopen, fietsen, ontbijtjes, fried Rice and noodles, rugzakken, poncho’s, springrolls, woordgrappen van fleur die niemand begrijpt, WiFi, tracking, Kanoën, duiken, strand, duinen, inktvis, waterval, brommertjes, krabben, baskets, hoedjes, fishing, tips, Tiger en Saigon biertjes, massage, nagels lakken, touwtjes. Ook hebben we leuke dingen gedaan met Olaf, Melanie en de de kids. Bijzonder hoor zo ver van huis.  Wat hebben we veel meegemaakt en wat hebben we gelachen met elkaar. Olivier wordt moe en valt tegen Fleur aan lekker in slaap. Het was ook mooi om met Fleur en Sophie te kunnen praten over de vervelende periode van 5 jaar geleden toen Papa ziek was en hoe waardevol het is nu deze reis met elkaar op deze manier te kunnen maken. Kortom gesprekken waar je in de alledaagse hectiek vaak niet aan toe komt maar wel o zo waardevol zijn. Wij kletsen nog een tijdje door en wat is het heerlijk om zo je 41ste verjaardag te vieren. Dan weer lekker in de taxi naar huis en de laatste nacht in..... Goodnight Saigon.