Fam R. Verschoor is leaving for NYC! part 1

Een Historischische dag voor de familie R. Verschoor uit Noodorp. Voor het eerst de oceaan over, intercontinentaal met als destination the big Apple. Wat zijn we benieuwd, gespannen en de kids vooral enthousiast over ons naderende avontuur. Ieder beleeft het op zijn eigen manier. Olivier in zijn kinderlijke onschuld vol ongeduld naar wat komen gaat en hij wordt overal blij van. Heerlijk die onbevangenheid en het onvoorwaardelijke enthousiasme. Sophie die nu al ongeveer 120 keer sinds vanorgen "mam?" heeft gezegd gevolgd met een vraag, meestal naar de bekende weg, of gewoon zomaar om iets te delen en te laten zien hoe gezellig ze het vindt. Fleur die toch wel wat gespannen is, zou ze dat van haar moeder hebben? Maar die verder ook zo blij is en lekker zoals gewoonlijk met haar broertje bezig is. Remco, zoals altijd de rust zelve, intens genietend, rots in de branding. Wat houd ik toch van die man en had ik maar de helft van zijn ontspanningsvermogen en relativeringsvermogen op 12 km hoogte. Genieten dat wel, maar voor mij pas echt als het landingsgestel de grond van JFK raakt. Ik droom verder.. mijn gedachten zijn bij hoe we tot deze reis zijn gekomen, wat heeft ons doen besluiten... tja dat is een grote optelsom van gebeurtenissen en gevoelens... Het roept een heleboel herinneringen op... en daarvan gaan er de komende twee weken hele mooi bijkomen. Mijn lieve zus Angela heeft het op het kaartje geschreven wat ze me mee heeft gegeven op deze reis en dat gaan we zeker doen. Let's go for it!!! Maar eerst nog even terug naar het vliegavontuur. Na een kleine drie uur vliegen landen we op Reykjavik, Ijsland, wat een bijzonde maanlandschap ontluikt zich hier. Het is druk op het vliegveld. Veel vluchten naar Noord America, het schijnt toch interessant te zijn om dit vliegveld als tussenstop te gebruiken. We hebben bijna 2 uur als overstap tijd dus dat moet lukken. We gaan door de douane en en helaas..... mevr Natalie Verschoor is de uitverkorene en moet even meekomen naar een apart kamertje. De kids gelijk, wat is er mam, waarom is dat? Zelf amper in staat om adem te halen door een hartslag van 200 slagen per minuut, ga ik mee en onderga ik een fouilleer aktie door een vriendelijke blonde dame met rubberen handschoenen en worden mijn tassen, die best goed gevuld zijn, aan een grondig onderzoek onderworpen. Ik zeg aarzelend dat mijn koffer vol medicijnen zit, maar de blonde dame lacht vriendelijk en zeg dat dat niet uitmaakt. Ik begin het steeds warmer te krijgen, trek mijn vest uit en dan gelukkig... het verlossende woord, ik mag gaan. Net buien gekomen kijken 8 ogen mij vragend aan waarop ik aangeef dat ik even ruimte en lucht nodig heb. Even een toilet bezoek en dan richting de gate en een hapje eten. Vervolgens boarden voor de 2e vlucht met eindbestemming NYC. Na een lange 'taxi' stijgen we eindelijk op en gezien de warmte in het vliegtuig zijn er meer dingen die oplvliegen. Snel wat ontspanning zoeken, een spelletje kwartet met Olivier en Sophie doet wonderen...