Day 22, dagje Mui Ne beach

De aandachtige lezer zal het al zijn opgevallen dat day 23 al is geplaatst. Ik hoor jullie al denken, wat is er met day 22 gebeurt. Is er iets ergs gebeurt, was het geen leuke dag, is de WiFi uitgevallen of heeft de familie dingen gedaan die het daglicht niet kunnen verwerken? Niets van dat alles. Remco was bij het begin gewoon boven de IPad in slaap gevallen. Het valt ook niet mee zo’n vakantie. Day 22 hebben we besteed in Mui Ne. Ons complex heeft geen strand meer en de golven klotsen hard tegen het terras aan. Om toch van het tropische strand te kunnen genieten lopen we een paar honderd meter verderop het strand op. Dat is nog niet gemakkelijk want je mag niet over een resort lopen en daar houden de “strepen” goed toezicht op. Maar uiteindelijk een mooi plekje gevonden waar we rustig konden liggen en genieten van de zee en golven. Na een uurtje of 2 pakken we in om de winkelstraat weer op te zoeken en een hapje te eten. We zien een toerist over het resort waar we voor liggen naar de weg lopen en die wordt met letterlijk harde hand en veel geschreeuw door de strepen naar het strand terug gewerkt. Komisch om te zien maar er om lachen is niet de juiste reactie want deze strepen nemen hun taak zeer serieus en dat moeten wij respecteren want we zijn te gast. We besluiten het bij een volgend resort te proberen waar geen strepen zitten. De tactiek is een voor een en doorlopen. Bij de eerste 100 meter worden Sophie en Natalie direct aangesproken en uit alle hoeken komen de medewerkers aangesneld. Ze blijven doorlopen zoals afgesproken en de tweede aanvalsgolf wordt ingezet. Olivier, Fleur en Remco zetten de aanval in en Dat resulteerde erin dat de aandacht werd verlegd op groep 2. Fleur wordt als eerste aangesproken en roept dat het goed is. Vervolgens komen ze bij mij en ik geef aan dat we naar een huis aan het zoeken zijn. We blijven doorlopen en wanneer ze voor mij gaan staat (wat wel lef toont aangezien ik ongeveer 2 keer zo groot ben) geef ik aan dat ik naar mijn wife moet. Omdat we nu bijna bij de straat zijn laten ze ons lopen. Missie geslaagd😂. Wanneer we even ervaringen delen zien we dat vlak naast het resort gewoon een pad naar het strand loopt. We gaan lunchen bij een leuk tentje dat Naat al enige tijd op het oog had via tripadvisor maar steeds dicht was. Choi Oi eatery & more heeft niet voor niets goede recensies. Heerlijk vers eten uit een open keuken. Op de vraag waarom ze ‘s avonds niet open zijn komt een antwoord in de trant van “als het eten op is sluiten we en ze moesten nog 15 km naar huis”. Het eind van de middag shoppen we nog wat. In een winkel komen we nog wat kleding en souvenirs. De dame vraagt aan Sophie of ze de broek die ze aan heeft en gisteren daar kocht niet moet afrekenen en controleert Fleur in het hokje of ze niets onder haar kleding verstop tot ergernis van ons. Uiteindelijk geeft Natalie duidelijk aan dat we hier niet van gediend zijn en volgt excuses. De avond eten we in het restaurant op ons complex en doen rustig de lichtjes uit.